Praeteritis, inquit, gaudeo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Duo Reges: constructio interrete. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.

Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?

Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.

Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Bork Ut id aliis narrare gestiant? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Tu quidem reddes;

Illud non continuo, ut aeque incontentae. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata;

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Quare ad ea primum, si videtur; Si enim ad populum me vocas, eum. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Tamen a proposito, inquam, aberramus. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Non igitur bene.

Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Recte, inquit, intellegis. Quod cum dixissent, ille contra. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Sed haec omittamus; Quaerimus enim finem bonorum. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.